สำหรับเจ้าหมาแล้วเราเป็นคนที่เลี้ยงดูมันมา เป็นคนที่สำคัญที่สุดของมัน เราเป็นโลกทั้งใบของมัน และมันก็จะคงเป็นแบบนั้นเสมอแม้เราจะหมดลมหายใจแล้วก็ตาม
สายสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของและหมา เป็นสิ่งที่แน่นแฟ้นมากชนิดที่หากคุณไม่เคยสัมผัสเองก็คงไม่มีวันเข้าใจ
เจ้าหมา โซโซ่ ถูกนาย ซาเฟอร์ ออซเติร์ก เก็บมาเลี้ยงตั้งแต่มันยังตัวเล็ก เขาพามันมาอยู่ที่บ้านในประเทศตุรกีด้วยกัน
ซาเฟอร์ ดูแลใส่ใจเจ้า โซโซ่ เหมือนมันเป็นส่วนหนึ่งครอบครัว นั่นทำให้เจ้าหมาเกิดความผูกพันกับเขาอย่างลึซึ้งและไว้ใจเขาโดยไม่มีข้อแม้
แต่ในปี 2014 นาย ซาเฟอร์ ก็ป่วยหนักจนในที่สุดเขาก็ตายจาก โซโซ่ ไป ทิ้งไว้ให้เจ้าหมาอยู่กับครอบครัวที่เหลือของเขา
ถึง ซาเฟอร์ จะไม่อยู่แล้ว คนในครอบครัวก็เห็นได้ชัดว่าเจ้าหมายังรักเขาอยู่ เพราะตั้งแต่ที่พวกเขาพามันไปเยี่ยมหลุมศพครั้งแรก เจ้าหมาก็ลงไปนอนซบกับหลุมศพและมีน้ำตาซึมออกมา
โซโซ่ และลูกชายของ ซาเฟอร์ มาเยี่ยมหลุมศพพ่อ
จากนั้นมาไม่ว่าพวกเขาจะมาเยี่ยมหลุมศพ ซาเฟอร์ กี่ครั้ง โซโซ่ ก็จะไปนอนซบอยู่กับหลุมศพพร้อมทำท่าทางเหมือนคิดถึงเจ้าของตลอด พวกเขาชื่นชมในความซื่อสัตย์ของเจ้าหมา
เท่านั้นยังไม่พอ ระยะหลังมาบางครั้งเจ้าหมาก็วิ่งหนีออกไปจากบ้านเพื่อที่จะไปเยี่ยมหลุมศพด้วยตัวเอง พวกเขาแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีหมาที่รักเจ้าของได้มากขนาดนี้
แม้ว่าการที่เราหรือเจ้าหมาต้องตายจากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไปจะเป็นเรื่องน่าเศร้า แต่สายสัมพันธ์ที่ยังคงอยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งที่สวยงามเกินจะหาคำบรรยายได้